Sen demek ben demek
Ama ne ben demek sen demek
Ne de bu biz demek
Vazgeçtim belki yazmaktan
Belki de tüm gün yatmaktan
Sanma ki vazgeçtim senden
Ben sadece geçtim serden
Yaptığım aldigim karara ters
Bu olanlar hayata bir ders
Napayım hayat bu hep ters
Yazmadan veremem kendime ders
Kızma güvensizlik değil bu dostum
Sana güvenmediğim gün burda postum
Beni yoran şey sadece çok kostum
Canımı sıkanı kendime çok sordum
Alamadım bir cevap belki kendimden
Ne de yazarsın sanki kendinden
Bekle sen bekle belki gelecek o
Sadece kalbimin duvarlarını gerecek o
Yazabilmek bir yetenek değil kalp işi
Hissetmeden yapamazsın bil hiçbir işi
Durulmam gelmeden yanımda istediğim kisi
Ne sensiz durabilirim ne de geçebilirim bu kışı
Zaptediyorum her zamanki gibi saati
Zannerdersin ki ben bilirim her şeyi
Ben sadece sevmeyi öğrendim çocuk bir de beklemeyi
Son iki gün be yürekli adam bekliyorum seni..
/v.a.ceylan/
Anasayfaya dön
Tweet
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder